Η μελέτη διερευνά τις αιτίες που οδήγησαν στην εσωτερική κρίση στα μέσα της δεκαετίας του 1960 με συνέπεια το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, την απαγόρευση των πολιτικών κομμάτων και την εξουδετέρωση του μοναρχικού θεσμού ως παράγοντα σταθερότητας. Οι αιτίες της κρίσης ανάγονται στην αδυναμία της ελληνικής κοινωνίας να αναπτύξει μορφές σύγχρονου κοινοβουλευτισμού. Στην ανάλυσή του ο συγγραφέας διαπιστώνει την έλλειψη συνειδητών διαφοροποιήσεων μεταξύ των κοινωνικών ομάδων και την απουσία αστικής τάξης, προσανατολισμένης σε συγκεκριμένες πολιτικές και πολιτιστικές αξίες σύμφωνα με το δυτικοευρωπαϊκό πρότυπο. Κατά το συγγραφέα οι δομές της ελληνικής κοινωνίας διαφέρουν τόσο από αυτές των δυτικών αστικών όσο και από αυτές των κομμουνιστικών χωρών.