Το βιβλίο εξετάζει το ιδεολογικό υπόβαθρο της πολιτικής στην Ελλάδα, ιδίως το φαινόμενο του εθνικισμού και την επίδρασή του στη στάση της κοινής γνώμης και των πολιτικών ταγών απέναντι σε διεθνή ζητήματα και εθνικές διεκδικήσεις, από το τέλος του Β’ ΠΠ έως τη στρατιωτική δικτατορία του 1967. Εξηγεί πώς οι επανειλημμένες δημόσιες κινητοποιήσεις για τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» αναπαρήγαγαν μια πολιτική κουλτούρα που συνδύαζε στοιχεία πελατειακής παράδοσης και θρησκευτικής πίστης με στερεότυπα εθνικής ταυτότητας. Ο συγγραφέας αμφισβητεί καθιερωμένες υποθέσεις, όπως ότι ο ελληνικός αλυτρωτισμός τάφηκε στα ερείπια της Μικρασιατικής Καταστροφής ή ότι ο ευρύτατα διαδεδομένος αντιαμερικανισμός στην Ελλάδα οφείλεται στην υποστήριξη της Ουάσινγκτον προς τη δικτατορία του 1967-1974 και τη στάση των ΗΠΑ απέναντι στην τουρκική εισβολή και κατοχή της Κύπρου. Η μελέτη βασίζεται σε εκτεταμένη αναδίφηση ελληνικών, αμερικανικών και βρετανικών αρχειακών πηγών.