Το βιβλίο αποτελεί εισαγωγή στην πολιτική ιστορία της νεότερης και σύγχρονης Ελλάδας. Με βάση ανέκδοτο αρχειακό υλικό, όπως τις αναμνήσεις του πατέρα του και φιλελεύθερου πολιτικού Νικόλαου Τζερμία, την αρθρογραφία του σε γερμανόφωνα έντυπα και το υλικό των διαλέξεων του σε Πανεπιστήμια της Ελβετίας ο συγγραφέας εξετάζει τις μεταβολές που επήλθαν στο πολιτικό και κομματικό σύστημα της χώρας. Για την περίοδο της Κατοχής επισημαίνεται ο ηγετικός ρόλος του ΚΚΕ στην αντίσταση. Παράλληλα, ασκείται κριτική στις πολιτικές που ακολούθησε έναντι των αντιπάλων του (Ζέρβας, Ψαρρός), ενώ η βρετανική στήριξη προς τον Γεώργιο Β´ θεωρείται βασική αιτία της πόλωσης. Κατά τον συγγραφέα το αποτέλεσμα του Εμφυλίου (1946-1949) ήταν η «ανάπηρη δημοκρατία» της εθνικοφροσύνης, ένα καθεστώς αστυνομικού τύπου.