Στη συμβολή εξετάζεται η γερμανική πολιτική αντιποίνων στην κατεχόμενη Ελλάδα (1941-1944), με αφετηρία τις μαζικές εκτελέσεις αμάχων πολιτών στην Κρήτη τον Μάιο του 1941. Όπως και σε άλλες από τη Βέρμαχτ κατεχόμενες χώρες εφαρμόστηκε στην Ελλάδα το δόγμα της «συλλογικής ευθύνης», προκειμένου να καταπολεμηθεί δραστικά το ένοπλο κίνημα αντίστασης. Ο συγγραφέας αναφέρει συγκεκριμένα περιστατικά και αναλύει την «λογική» των αντιποίνων που ακολούθησε η γερμανική πλευρά. Επίσης, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους η μεταπολεμική (δυτικο)γερμανική δικαιοσύνη αδιαφόρησε για την αναζήτηση και την τιμωρία των υπαιτίων των πολεμικών εγκλημάτων στην Ελλάδα. Οι πηγές που χρησιμοποιεί προέρχονται κυρίως από τα γερμανικά αρχεία.