Ο συγγραφέας εξετάζει τη (θετική) εικόνα που είχαν οι ιθύνοντες του Γ´ Ράιχ για την (αρχαία) Ελλάδα και πως αυτή ερχόταν σε σύγκρουση με τις πολιτικές και γεω-στρατηγικές προτεραιότητες της ναζιστικής Γερμανίας στα Βαλκάνια. Τα «φιλελληνικά» αισθήματα των γερμανικών αρχών στο ξεκίνημα της Κατοχής αντικαταστάθηκαν κατά τον συγγραφέα, ιδιαίτερα μετά το 1943, από μια πρωτοφανή σκληρότητα που βρίσκονταν σε ευθυγράμμιση με την αρνητική για το Βερολίνο εξέλιξη του πολέμου στα διάφορα μέτωπα και με την ενδυνάμωση του ελληνικού αντιστασιακού κινήματος.