Το εν λόγω έργο αποτελεί την πρώτη μεταπολεμική προσπάθεια αποτίμησης των ελληνο-βουλγαρικών σχέσεων υπό το πρίσμα του Συνεδρίου Ειρήνης του Παρισιού. Αρχικά, ο συγγραφέας εξετάζει τις σχέσεις των δύο κρατών από τις αρχές του 20ου αιώνα. Στη συνέχεια, παρουσιάζοντας τα αιτήματα της κάθε πλευράς, όπως αυτά τέθηκαν στη Διάσκεψη Ειρήνης, τονίζει το χάσμα που χωρίζει τις δύο πλευρές: η Ελλάδα από τη μία πλευρά επιδιώκει την ασφάλεια (αίτημα για διαρρύθμιση των συνόρων), ενώ η Βουλγαρία την οικονομική αυτοτέλεια (αίτημα για διέξοδο στο Αιγαίο).