Πρόκειται για δημοσιευμένη διδακτορική διατριβή που κατατέθηκε στο Πανεπιστήμιο της Βόννης και στην οποία εξετάζεται η δύσκολη σχέση στρατού – πολιτικής στην Ελλάδα από το 1900 έως το στρατιωτικό πραξικόπημα και αφορά ιδίως την ανάμιξη του στρατεύματος στις πολιτικές εξελίξεις. Κατά τον συγγραφέα η στρατιωτική ηγεσία απώλεσε την ηγετική της φυσιογνωμία κατά την περίοδο της γερμανικής Κατοχής, ενώ το Σώμα των αξιωματικών έχασε την γεωγραφική (Ελλάδα, Μέση Ανατολή) και οργανωτική (ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, ΕΚΚΑ, Τάγματα Ασφαλείας κλπ.) συνοχή του. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην δράση και τους στόχους της μυστικής οργάνωσης ΙΔΕΑ. Η μελέτη στηρίζεται σε αδημοσίευτες εκθέσεις του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών (για την περίοδο έως το 1920), στην δημοσιευμένη ελληνική και ξένη βιβλιογραφία και σε άρθρα εφημερίδων (κυρίως ελληνικών).