Η μελέτη ασχολείται με το κοινωνικό ζήτημα και την ιστορία του σοσιαλισμού στην Ελλάδα. Στο τελευταίο κεφάλαιο αναλύονται οι αδυναμίες του δημοκρατικού σοσιαλισμού κατά τη διάρκεια της αξονικής Κατοχής, του εμφυλίου πολέμου και της πρώτης μετεμφυλιακής δεκαετίας. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί την εξέλιξη των αντιστασιακών οργανώσεων και επικεντρώνεται στην αναδιοργάνωση του κόμματος «Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας» (ΕΛΔ) το 1945. Κατά τη διάρκεια του κυρίως Εμφυλίου οι σοσιαλιστές τήρησαν αποστάσεις από τις κυβερνητικές πολιτικές, δεν πέτυχαν, όμως, την ανεξαρτητοποίησή τους από το ΚΚΕ. Κατά τον συγγραφέα ο θάνατος του Γεώργιου Καρτάλη (1957) και του Αλέξανδρου Σβώλου (1956) υπήρξε βαρύ πλήγμα κατά του δημοκρατικού σοσιαλιστικού κινήματος.