Εξετάζεται η προσπάθεια της Γιουγκοσλαβίας το 1952-53 για στρατιωτική συνεργασία με το ΝΑΤΟ υποκινούμενη κυρίως από το φόβο σοβιετικής επίθεσης. Παράλληλα, διαφαίνεται ο ρόλος τόσο της Ελλάδας όσο και της Τουρκίας στην επιχειρούμενη προσέγγιση και γίνεται λόγος για τις ελληνο-γιουγκοσλαβικές επαφές και τις συζητήσεις του Τίτο με τον Παπάγο.