Η μελέτη αναλύει τον φιλοευρωπαϊκό προσανατολισμό της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής από το 1959 έως το 1963 σε συνάρτηση με την τοποθέτηση του Σαρλ ντε Γκωλ έναντι της προοπτικής ένταξης της Ελλάδας στην ΕΟΚ. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι η διπλωματική προσέγγιση ανάμεσα στην Αθήνα και στο Παρίσι που εγκαινιάστηκε το 1959 διευκόλυνε αποφασιστικά την πολιτική του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη σύναψη Συμφωνίας Σύνδεσης με την ΕΟΚ (η οποία πραγματοποιήθηκε το 1963), καθώς η ελληνική υποψηφιότητα τύγχανε πλέον της ένθερμης γαλλικής υποστήριξης. Επιστέγασμα των στενών ελληνογαλλικών σχέσεων αλλά και της φιλίας που συνέδεε τους Καραμανλή και ντε Γκωλ αποτέλεσε η επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησε ο τελευταίος στην Ελλάδα τον Μάιο του 1963.