Με βάση ελληνικές και γερμανικές πηγές ο συγγραφέας εξετάζει την προβληματική πορεία των μεταπολεμικών ελληνο-γερμανικών σχέσεων, ιδιαίτερα στη δεκαετία του 1950. Σύμφωνα με τον συγγραφέα η Αθήνα υποχρεώθηκε να τηρήσει στάση «σιωπής» αναφορικά με τα εκκρεμή ζητήματα από την περίοδο της γερμανικής Κατοχής, όπως για τα εγκλήματα πολέμου της Βέρμαχτ. Ο κύριος λόγος της ελληνικής στάσης ήταν οι οικονομικές προτεραιότητες της Αθήνας, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε η γερμανική εξωτερική πολιτική.