Το συγκεκριμένο άρθρο περιλαμβάνει μια συνοπτική παρουσίαση της πολιτικής ιστορίας της Ελλάδας από την συνθήκη της Λοζάνης έως την πτώση του καθεστώτος των συνταγματαρχών. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί τις αρνητικές συνέπειες του εμφυλίου για την μεταπολεμική πορεία της χώρας, τονίζοντας την κυρίαρχη θέση του στρατού και της αστυνομίας στο κράτος και την αδυναμία συγκρότησης ενός ικανού πολιτικού φορέα του δημοκρατικού κέντρου έως τις αρχές της δεκαετίας του ’60. Η δικτατορία που ακολούθησε, εκτός από τα αυταρχικά μέτρα που πήρε, προώθησε την ανέλιξη κατώτερων αξιωματικών από την επαρχία στην στρατιωτική ιεραρχία, ενώ τα «φιλελεύθερα» ανοίγματα που έκανε (π.χ. με το σύνταγμα του 1968), δεν αποσκοπούσαν στην ριζική μεταβολή των αυταρχικών δομών του καθεστώτος. Η καθολική αντίθεση στην δικτατορία, όπως επισημαίνεται, από όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις δημιούργησε τις προϋποθέσεις για ένα νέο ξεκίνημα.