Στο επίκεντρο του άρθρου βρίσκεται η σφαγή των Καλαβρύτων (Δεκέμβριος 1943), η ευθύνη της οποίας βαραίνει εξολοκλήρου τον γερμανικό τακτικό στρατό. Κατά τον συγγραφέα οι εκτελέσεις στα Καλάβρυτα και την γύρω περιοχή δεν αποτελούν ένα μεμονωμένο περιστατικό, αλλά έκφραση του στρατηγικού στόχου της ναζιστικής Κατοχής στα Βαλκάνια να υποτάξει το κίνημα αντίστασης. Με βάση το συγκεκριμένο παράδειγμα ο συγγραφέας αναδεικνύει τη συμμετοχή της Βέρμαχτ σε εγκλήματα πολέμου.