Στο άρθρο τίθεται επιτακτικά το ερώτημα αναφορικά με την έλλειψη βούλησης από την πλευρά της μεταπολεμικής γερμανικής δικαιοσύνης να παραπέμψει σε δίκη τους αυτουργούς των εγκλημάτων πολέμου στην Κατοχική Ελλάδα. Όπως σημειώνει ο συγγραφέας, ο οποίος αντικρούει τον «μύθο» ότι η δικαιοσύνη της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας επιτέλεσε σε μεγάλο βαθμό το καθήκον της έναντι των ναζιστικών εγκλημάτων, η ελληνική περίπτωση σπανίως απασχόλησε τους Γερμανούς μελετητές. Οι υποθέσεις των μαζικών εκτελέσεων στα Καλάβρυτα, την Κλεισούρα, το Δίστομο και αλλού δεν οδήγησαν στη σύλληψη και την τιμωρία των ενόχων. Παράλληλα οι πιέσεις της Βόννης προς την Αθήνα δεν επέτρεψαν την συστηματική δίωξη των Γερμανών εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα.