Ο συγγραφέας αναπαριστά με γλαφυρότητα τις διαδρομές των παιδιών που έφυγαν από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφυλίου πολέμου με κατεύθυνση τις ανατολικές χώρες. Αναφέρονται οι διαδρομές των παιδιών, οι τόποι της τελικής εγκατάστασης τους και ο τρόπος της υποδοχής και της ζωής τους. Ο συγγραφέας τονίζει πως οι αυτοβιογραφίες και οι μαρτυρίες έχουν την τάση να ηρωοποιούν και να μυθοποιούν ένα παρελθόν γεμάτο δυσκολίες εγκατάστασης και διαχείρισης της εξουσίας στην εξορία, στη "refugee land", όπως την ονομάζει.