Το άρθρο αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο το ΚΚΕ αντιμετώπισε την ήττα του. Η συγγραφέας αναδεικνύει τις διαφορετικές χρήσεις και σημασιοδοτήσεις όπως και τους πολλαπλούς αποδέκτες του γνωστού συνθήματος που προέβαλε το ΚΚΕ αμέσως μετά την ήττα του στον Εμφύλιο: "το όπλο παρά πόδα". Διερευνά τους όρους συγκρότησης της νέας πολιτικής στρατηγικής του κόμματος περί "προσωρινής υποχώρησης" και καταλήγει ότι το κύριο αιτούμενό της είναι η αναδιοργάνωση των πολλαπλών και σχετικά αυτόνομων κοινωνικών χώρων που διαμορφώθηκαν κατά τη διάρκεια της εμφύλιας σύρραξης.