Η μελέτη αναλύει τις τεχνικές και μεθόδους του επαναστατικού πολέμου στον 20ο αιώνα. Το κεφάλαιο για τα Βαλκάνια είναι αφιερωμένο στη δημιουργία και την εξάπλωση των κομμουνιστικών ανταρτικών κινημάτων στη Γιουγκοσλαβία, την Αλβανία και την Ελλάδα κατά την περίοδο της αξονικής Κατοχής. Κατά τον συγγραφέα η ελληνική περίπτωση έχει ξεχωριστή σημασία, γιατί ο επαναστατικός πόλεμος συνεχίστηκε εκεί και μετά την απελευθέρωση της χώρας από τους Γερμανούς. Εκτός από την ανάλυση της στρατιωτικής δομής του ΕΛΑΣ και του Δημοκρατικού Στρατού εξηγούνται οι αιτίες για την ήττα των κομμουνιστών ανταρτών, μεταξύ άλλων η έλλειψη ενός κοινού ιδανικού για ολόκληρο τον πληθυσμό, η αδυναμία οργάνωσης ενός ικανού παράνομου μηχανισμού στις πόλεις και η μετατροπή των ανταρτικών τμημάτων σε μονάδες τακτικού στρατού. Τέλος γίνεται λόγος για την λαθεμένη πολιτική του ΚΚΕ στο Μακεδονικό Ζήτημα και την επιτυχημένη αναδιοργάνωση του Εθνικού Στρατού υπό τον Αλέξανδρο Παπάγο.