Η ρεβιζιονιστική πολιτική της φασιστικής Ιταλίας στη Μεσόγειο Θάλασσα μετεξελίχθηκε σε πολιτική εισβολής, κατάκτησης και Κατοχής εδαφών στα 1940-1943. Σκοπός της παρέμενε η αναθεώρηση του status quo με τη χρήση βίας. Ο αυτοσκοπός του ελέγχου της Αδριατικής λειτούργησε ως αίτιο για την ενεργή στρατιωτική παρουσία στα Βαλκάνια από το 1939. Στο Αιγαίο πέλαγος, το φασιστικό καθεστώς της Ιταλίας θα μπορούσε να προωθήσει πολιτικές δημιουργίας σφαίρας επιρροής με την Κατοχή περισσότερων ελληνικών νησιών. Βαρύτητα δίνεται στα γεγονότα, που ακολούθησαν τη Συνθηκολόγηση της Ιταλίας στις 8 Σεπτεμβρίου του 1943. Ιδιαίτερη μνεία γίνεται στην οδύσσεια της ιταλικής μεραρχίας Cuneo στην Ανατολική Μεσόγειο.