Η συγκεκριμένη μονογραφία αποτελεί σταθμό για τις Σπουδές του Φασισμού και της Ιταλικής Κατοχής στην Ευρώπη. Ο συγγραφέας αναλύει τη "Νέα Τάξη" πραγμάτων στη Μεσόγειο (Nuovo Ordine). Διακρίνει την αναντιστοιχία μεταξύ της επιδιωκόμενης κατάκτησης εδαφών και της αδυναμίας de jure προσάρτησής τους πριν τη νικηφόρα έκβαση των πολεμικών επιχειρήσεων. Την πολιτική Κατοχής διαχειρίστηκε ο ίδιος ο ιταλός δικτάτορας και ο μηχανισμός του φασιστικού καθεστώτος. Η φυσική παρουσία στρατιωτικών δυνάμεων σε χώρες της Ευρώπης στόχευε στην επίτευξη σκοπών. Από την άλλη, δημιουργούσε την ανάγκη διαφύλαξης του ηθικού και της σωματικής ακεραιότητας των ιταλών στρατιωτών σε εκ νέου εχθρικά εδάφη. Γίνεται αναφορά στο φαινόμενο του εκφασισμού, της συνεργασίας με τοπικούς παράγοντες, της αποικιοποίησης και της αποδόμησης των ηττημένων κρατικών οντοτήτων. Από το 1941, εφαρμόσθηκαν πολιτικές καταστολής αντιστασιακών κινημάτων στα κατεχόμενα από τους Ιταλούς εδάφη.