«Από τρεις συντρόφους βούλγαρους, τους οποίους συνάντησα στα ελληνο-γιουγκοσλάβικα σύνορα κοντά στο Καραντζόβα, και συνέχισα μαζί τους σχεδόν μέχρι Πιρότ,  έμαθα πως ο ηγέτης μας ο σύντροφος Ζαχαριάδης σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια απόπειρας δραπέτευσης από τη φυλακή. Αυτήν την είδηση, τη διάβασαν στις σοβιετικές εφημερίδες. Γνωρίζοντας τις εντυπώσεις που θα μπορούσε να προκαλέσει η είδηση αυτή στο κόμμα, αποφάσισα να μην τηλεγραφήσω στην Κεντρική Επιτροπή, και συνέχισα να συλλέγω πληροφορίες για τον ηγέτη μας. Η απάντηση που έλαβα περιείχε το ακόλουθο τηλεγράφημα:

Τηλεγράφημα για τον ηγέτη μας:

«Ο Νικολάι φυλακίζεται στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Νταχάου, Μόναχο με αριθμό κρατουμένου Νικολάι Ζαχαριάδης № 28777-13 Β – (τα επόμενα είναι ακατανόητα) νούμερο 3 κάθετος ΚΡΑΜΛΟΚ 2 κάθετος. Είναι υγιής.»

Γνωρίζω πολύ καλά, πως οι πληροφορίες αυτές προέρχονται από τη μητέρα του, η οποία λαμβάνει συχνά τα γράμματά του.

Συναντηθήκαμε στις 12 Απριλίου με βούλγαρους συντρόφους (ένας αξιωματικός (Κοτς) και δυο ασυρματιστές (Μάρκο και Μίλο) και χωρίσαμε στις 13 Μαϊου. Από την περιοχή Πιρότ, όπου βρισκόμασταν, οι σύντροφοι συνέχισαν προς το Πλόβντιβ και τη Ροδόπη».