Με αφορμή το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 ο συγγραφέας παρουσιάζει τα σημαντικότερα γεγονότα της ελληνικής ιστορίας με αφετηρία το Βυζάντιο, θέλοντας να τονίσει πως η Ελλάδα αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της Ευρώπης. Για την περίοδο του εμφυλίου πολέμου (1946-1949) επισημαίνεται η λάθος τακτική του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ να στηρίξει τον ταξικό του αγώνα στη βοήθεια του αγροτικού πληθυσμού, αφού οι κοινωνικοί διαχωρισμοί ήταν άγνωστοι στον κόσμο της υπαίθρου και το ΚΚΕ δεν διέθετε έναν ηγέτη με τα χαρίσματα του Μάο. Ο συγγραφέας σκιαγραφεί επίσης τις πολιτικές εξελίξεις μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου και ως το 1967, σχολιάζοντας τις κινήσεις κορυφαίων πολιτικών, όπως του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Γεωργίου Παπανδρέου.