O συγγραφέας παρουσιάζει τις επιστημονικές και πολιτιστικές δραστηριότητες του Γερμανικού Επιστημονικού Ινστιτούτου στην Αθήνα κατά την περίοδο της Κατοχής (1941-1944). Σκοπός του είναι να αποδείξει ότι το Ινστιτούτο δεν λειτούργησε ως παράρτημα της ναζιστικής προπαγάνδας αλλά, λόγω της προσωπικότητας του διευθυντή του, καθηγητή Ρούντολφ Φάρνερ, και των συνεργατών του, ως πνευματικό ίδρυμα. Ο συγγραφέας έχει μελετήσει σχετικά έγγραφα από τα γερμανικά αρχεία και παρέχει πολλές πληροφορίες σχετικά με το προσωπικό του Ινστιτούτου.