Το άρθρο εξετάζει την κοινωνική και πολιτική εξέλιξη της Ελλάδας από την εποχή της Επανάστασης του 1821, τονίζοντας τις επεμβάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων στην πολιτική και οικονομική ζωή του αδύναμου ελληνικού κράτους, που σε ορισμένες περιπτώσεις έλαβαν σχεδόν θεσμικό χαρακτήρα, και αναλύοντας τη θέση και τον ρόλο των κοινωνικών ομάδων και των πολιτικών κομμάτων ως την μετεμφυλιακή περίοδο (1949-1967). Ο συγγραφέας θεωρεί ότι το απριλιανό καθεστώς πληροί τα τυπικά κριτήρια των φασιστικών καθεστώτων, με την διαφορά ότι η δικτατορία των συνταγματαρχών αποτελεί έμπνευση της CIA για την διασφάλιση των αμερικανικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο.