Το άρθρο μελετά τις σχέσεις της Γιουγκοσλαβίας, της Ελλάδας και της Τουρκίας από την υπογραφή του Συμφώνου της Άγκυρας (28 Φεβρουαρίου 1953) έως την υπογραφή του Συμφώνου του Bled (9 Αυγούστου 1954). Σύμφωνα με τη συγγραφέα, ο θάνατος του Στάλιν και η αλλαγή στάσης της Σοβιετικής Ένωσης έναντι της Γιουγκοσλαβίας και της Δύσης μείωσε τη σημασία του Βαλκανικού Συμφώνου για το Βελιγράδι. Την ίδια περίοδο, η Αθήνα και η Άγκυρα ασκούσαν πιέσεις προς την κατεύθυνση των δυτικών δυνάμεων με σκοπό τη στρατιωτική σύνδεση της Γιουγκοσλαβίας με το ΝΑΤΟ. Η συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μετεξέλιξη της Συμφωνίας της Άγκυρας σε στρατιωτική συμμαχία το 1954 δεν υπήρξε το αποτέλεσμα των πιέσεων των Μεγάλων Δυνάμεων αλλά της βούλησης των τριών βαλκανικών κρατών.