Το εν λόγω άρθρο, το οποίο αξιοποιεί αρχειακό υλικό, αναλύει τον τρόπο με τον οποίο τα μέλη της Υπηρεσίας Ειδικών Επιχειρήσεων (Special Operations Executive / SOE) που είχαν, ήδη από το φθινόπωρο του 1942, σταλεί στην Ελλάδα ανέλυαν την πολιτική κατάσταση. Τα μέλη της SOE εμφανίζονταν πεπεισμένα ότι οι κομμουνιστές ήταν έτοιμοι να καταλάβουν την εξουσία στην Ελλάδα αμέσως μετά τη λήξη του πολέμου, ακόμα κι αν χρειαζόταν να χρησιμοποιήσουν τα όπλα προκειμένου να επιτύχουν το σκοπό τους. Οι Βρετανοί φοβούνταν ότι η πιθανότητα του ξεσπάσματος ενός εμφυλίου πολέμου στην Ελλάδα, αμέσως μετά την εκκένωση της χώρας από τις δυνάμεις Κατοχής του Άξονα, δεν μπορούσε να αποκλειστεί. Με δεδομένη την καχυποψία τους ως προς την ειλικρίνεια της ηγεσίας του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, οι Βρετανοί ενδιαφέρονταν πρωτίστως να εξασφαλίσουν ρυθμιστική θέση στα ελληνικά πολιτικά πράγματα μετά τη λήξη του πολέμου, ενώ την ίδια στιγμή συνέχιζαν να επιδιώκουν τα μέγιστα οφέλη στο στρατιωτικό πεδίο, εκμεταλλευόμενοι όσο το δυνατόν περισσότερο τις στρατιωτικές δυνατότητες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Κατά συνέπεια, η βρετανική στρατηγική απέναντι στο ελληνικό αντιστασιακό κίνημα διαμορφώθηκε υπό την επίδραση αυτών των δύο αλληλοσυγκρουόμενων στόχων, τους οποίους το Λονδίνο επιχειρούσε να συνδυάσει. Όταν αυτός ο συνδυασμός αποδείχθηκε αδύνατος, οι Βρετανοί επέλεξαν να ακολουθήσουν τις πολιτικές τους προτεραιότητες, εις βάρος των στρατηγικών πλεονεκτημάτων που προέκυπταν από τη δράση των αντιστασιακών οργανώσεων, και ειδικότερα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ.