Το κεφάλαιο αυτό αναλύει τις αδυναμίες του ΝΑΤΟ στον πιο ευάλωτο (επιχειρησιακά αλλά και πολιτικά) θέατρο επιχειρήσεων της Νότιας Πτέρυγας, δηλαδή τα νότια Βαλκάνια. Ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ένα πλήθος παραγόντων κατέστησαν το βαλκανικό μέτωπο μια από τις περισσότερο εκτεθειμένες περιοχές της συμμαχίας: η έλλειψη στρατηγικού βάθους, η μη υιοθέτηση από το ΝΑΤΟ του δόγματος της προωθημένης άμυνας στη Βαλκανική, η ανυπαρξία νατοϊκής ναυτικής βάσης στο Αιγαίο, η αδυναμία αμυντικής συνεργασίας με τη Γιουγκοσλαβία, η πολύπλοκη και δυσλειτουργική δομή διοίκησης στη Νότια Πτέρυγα, οι ενδημικές ελληνοτουρκικές διενέξεις καθώς και τα παράπονα τόσο της Αθήνας όσο και της Άγκυρας για ελλιπή υποστήριξη από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.