Στο άρθρο αναλύονται πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές πτυχές του δωσιλογισμού. Κύρια πηγή αποτελεί η νομοθεσία των τριών Κατοχικών κυβερνήσεων. Ο συγγραφέας αντικρούει το επιχείρημα ότι οι Κατοχικές κυβερνήσεις ήταν «όργανα» των αρχών Κατοχής, και υποστηρίζει, ότι παρά την εξάρτηση τους από τους κατακτητές διέθεταν ένα (περιορισμένο εκ των πραγμάτων) πλαίσιο άσκησης πολιτικής. Ο αντικομμουνισμός – και όχι ο φασισμός – χαρακτηρίζεται ως η ιδεολογική βάση του δωσιλογισμού, ενώ η κοινωνική προέλευση των μελών των Ταγμάτων Ασφαλείας δεν επιβεβαιώνει τη θεωρία του «λούμπεν προλεταριάτου».