Στο άρθρο εξετάζεται η αντίδραση των Κατοχικών κυβερνήσεων έναντι των γερμανικών στρατιωτικών αντιποίνων στην Ελλάδα. Ο συγγραφέας διαπιστώνει ότι οι αντιδράσεις των Κατοχικών πρωθυπουργών (Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου, Ράλλη) έναντι των Γερμανών υπήρξαν χλιαρές σε σχέση με τις αντιδράσεις τους απέναντι στους Ιταλούς και στους Βούλγαρους. Σε αρκετές μάλιστα περιπτώσεις, σύμφωνα με το συγγραφέα οι αφηγήσεις τους μετά την απελευθέρωση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Επίσης, αναλύεται η επιχειρηματολογία των τριών πρωθυπουργών σχετικά με την αποτροπή μαζικών εκτελέσεων από τους Γερμανούς και η ιδεολογική τους «συμβολή» στον εμφύλιο πόλεμο μεταξύ «εθνικόφρονων» και «κομμουνιστών».