Ο συγγραφέας εξετάζει την διαμόρφωση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής μετά τον Β´ ΠΠ, θεωρώντας ότι αποβλέπει στην διατήρηση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ανεξαρτησίας της χώρας. Μετά το 1974 η ελληνική στρατηγική προσανατολίστηκε στον σεβασμό της διεθνής νομιμότητας, ενώ ιδιαίτερο βάρος δόθηκε στην καλλιέργεια φιλικών σχέσεων με τα βαλκανικά κομμουνιστικά κράτη. Κατά τον συγγραφέα η Ελλάδα αποτέλεσε παράγοντα σταθερότητας στην περιοχή.