Το άρθρο αναλύει τον τρόπο με τον οποίο το Σχέδιο Μάρσαλ συνέβαλλε αποφασιστικά στην ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, η οποία είχε δεχθεί συντριπτικά πλήγματα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940. Ο συγγραφέας υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα αποτελούσε ειδική περίπτωση στην εφαρμογή του Σχεδίου Μάρσαλ στην Ευρώπη εξαιτίας όχι μόνο των αδυναμιών της ελληνικής οικονομίας, αλλά και λόγω της ύπαρξης ενδημικών προβλημάτων (π.χ. διαφθορά και αναποτελεσματικότητα της ελληνικής δημόσιας διοίκησης, αντίδραση ορισμένων πολιτικών και μελών της αστικής τάξης που ένιωθαν ότι το οικονομικό πρόγραμμα απειλούσε τα προνόμιά τους κ.λπ.). Σε τελική ανάλυση, πάντως, υποστηρίζεται ότι το Σχέδιο Μάρσαλ είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση της γεωργικής και βιομηχανικής παραγωγής στην Ελλάδα, θέτοντας με αυτόν τον τρόπο τα θεμέλια για τη μεταπολεμική ανάπτυξη της χώρας.